Na etapie projektowania dla każdego elementu konstrukcji żelbetowej należy określić klasę lub klasy środowiska, czyli warunki, w których będzie pracował. Można tego dokonać na podstawie normy konstrukcyjnej (eurokod PN-EN 1992-1-1, dawniej PN-B-03264:2002) lub materiałowej (PN-EN 206).
Fundamenty niezależnie od rodzaju normy najczęściej kwalifikuje się do klasy min. XC2.
Klasa środowiska narzuca projektantowi m.in. minimalną klasę betonu jaką należy zastosować na dany element, niezależnie od jego stopnia wytężenia.
Do niedawna na fundamenty w klasie XC2 zgodnie z normą konstrukcyjną PN-B-03264:2002 można było stosować beton klasy C16/20 (starsze oznaczenie B20).
Nowe normy PN-EN stawiają jednak dużo wyższe wymagania – musi być klasa min. C25/30 (B30), czyli drożej i mniej ekologicznie. I teraz nawet w katalogowych domkach często spotykamy taką klasę.
Jednak nie musi tak być, ponieważ w naszym wspaniałym, uporządkowanym i logicznym systemie normalizacyjnym funkcjonuje jeszcze norma krajowa: PN-B-06265:2018 Beton. Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność. Krajowe uzupełnienie normy PN-EN 206+A1:2016-12., która zmienia zasady gry i np. dla fundamentów w klasie XC2 przywraca min. klasę betonu C16/20 (B20).
Pełne porównanie klas betonu dla różnych środowisk znajdziesz tutaj.
Jednak jeśli nie znasz się na tym, spytaj swojego konstruktora, bo mogą być inne czynniki wymagające większej wytrzymałości, szczelności, trwałości.
