Wieżowiec jest symbolem San Francisco i jednym z najbardziej rozpoznawalnych budynków na świecie. Wybudowany w latach 1969-72 biurowiec był najwyższym budynkiem w mieście przez prawie pół wieku, do 2018 r.
Parametry budynku: – 48 kondygnacji biurowych obsługuje 18 wind, z czego tylko 2 docierają na najwyższe piętra – 3 kondygnacje garażu podziemnego – wysokość całkowita 260 m – wysokość samej iglicy 65 m – podstawa kwadratowa o boku ok. 53 m, wraz z wysokością zmniejsza się powierzchnia kondygnacji – konstrukcja stalowa szkieletowa, w przyziemiu stalowo-betonowa – posadowienie budynku na płycie fundamentowej grubości 2.7 m
Iglica pokryta jest aluminiowymi panelami, a na jej wierzchołku znajduje się oświetlony świetlik pełniący funkcję latarni morskiej.
Podstawa budynku ukształtowana jest w nietypowy sposób, w postaci odkrytego szkieletu przestrzennego.
Konstrukcję budynku stanowi stalowy szkielet, który został zaprojektowany, aby wytrzymać najsilniejsze trzęsienia ziemi w Kalifornii. W przeszłości wieżowiec przeszedł już pomyślnie test przy trzęsieniu o sile ok. 7 stopni.
Niekonwencjonalny kształt budynku nie jest tylko wynikiem fantazji architekta, ale dobrze przemyślanym rozwiązaniem. Takie ukształtowanie budynku pozwoliło zminimalizować blokowanie naturalnego światła i przepływu świeżego powietrza na sąsiednie ulice. Aby dodatkowo rozświetlić otoczenie wieży, jej elewację pokryto kruszonym kwarcem.
Obecnie budynek poddawany jest rewitalizacji zaprojektowanej przez słynnego architekta Normana Fostera.
